დაფნის ფოთლის გამოყენება დიდი ხნის განმავლობაში იყო განსხვავებული თნამედროვე გამოყენებასაგან. ანტიკური დროიდან დაფნას იყენებდნენ მედიცინაში, წყლის არომატიზირებისათვის, ხელის დასაბანად ჭამის წინ, მხოლდ ჩვ. წ.-ის I საუკუნეში დაფნის გამოყენება დაიწყეს საწმლებში როგორც არომატული სანალებლი. ევროპაში დაფნა პირველად შემოვიდა როგორც სამკურნალო საშვალება, მაგრამ მალე მოიპოვა აღიარება როგოც სანელებელმა. 1652 წელს ფრანსუა პერ დე ლა ვარენტმა, საფრანგეთის დედოფლის მარია მედიჩის მზარეულმა გამოცა წიგნი კულინარიაზე სადაც მან დაფნის ფოთოლზე დაწერა როგორც სანელებელზე რომელსაც შეუძლია გაუმჯობესოს და გამოასწოროს კერძის გემონვება. მან რეკომენდაცია გაუკეთა მის გამოყენებას კულინარიაში.